3 gedichten aan het bekijken - 1 tot 3 (van in totaal 3)
-
- Gedichten
- Laatste activiteit
-
-
Marlboro – door Daisy Ik heb je nodig, en God, wat haat ik dat. Dat ik zo zwak ben geworden. Mijn vensterbank schuldig aan het getuigen van de talloze keren dat ik je heb verslonden. Jouw kruimels gaan dagelijks in het niet. Asresten laten een eeuwige druk achter; je kan het echter soms alleen zien met een oog voor detail, gelijkerwijs het aan mij te bemerken is. Nee, van buiten zie je niets. daar zorg ik wel voor. Want de schade die hij heeft aangericht, is permanent. Net als die pakjes Marlboro dat doen. Niets anders is eeuwig; buiten de ellende van deze vorm van zelfvernietiging, blijft niets. Het is oké, ik maak de schade wel erger. Erger en erger, zodat ik zeker weet dat, in ieder geval, íets blijvend is. Zodat ik zeker weet dat er, in ieder geval, vervangende beschadiging is voor hetgeen wat jij hebt veroorzaakt. Per slot van rekening, is álles vervangbaar. Die heb jij mij geleerd.
- 7 maanden
-
Ongeliefd – door Daisy Ik heb zo afgrijselijk vaak gehoord, dat vrouwen zeggen dat mannen hun niet meer mooi laten voelen. Vooral wanneer ze een paar kinderen hebben gebaard, en hun huid en vel niet meer hetzelfde zit. Lijntjes en scheuren, dat, wat vroeger vergelijkbaar was met verfijnde porselein. Hun haar dat dikte en kleur verliest; de oceaan wordt donkerder hoe verder je zwemt. Maar jij, jij laat me nog niet eens mooi voelen op mijn zeventiende. Met mijn huid intact en strak tot mijn botten, de straling ervan die op me terugkaatst, meestal vanuit de ogen van mannen die langs me lopen en nét iets langer kijken dan nodig is. Met mijn lange, dikke, blonde haar dat verlangt naar het gevoel dat vingers erdoorheen kammen, opzoek naar wat genot. Want ik heb altijd gedacht, dat ik me nooit zo lelijk zou voelen voor iemand anders dan ikzelf. Echter voelde ik me zo afstotelijk mismaakt, half-geliefd te zijn door jou.
- 7 maanden
-
Storm – door Daisy Tikkend rollen er tranen over het raam, want zelfs de hemel is soms bedroefd. Dagenlang zonneschijn, gezichten en levens die warmte hebben geproefd. We worden beloond met een zekere kilte, welke regen en donder behoeft. Is dat wat men behoort te verwachten? Na voorspoed en geluk, een tijd van verderf en verdruk? Is dit de prijs die men moet betalen, Om voor een moment geluk te ervaren? Ik denk namelijk dat ik ben bedrogen, Moeder Natuur heeft me voorgelogen. Want de garantie op zonneschijn na regen, is alleen voor wolken een waarheid gegeven.
- 7 maanden
3 gedichten aan het bekijken - 1 tot 3 (van in totaal 3)- Je moet zijn ingelogd om nieuwe onderwerpen te maken.
-
