Zeg mij waarom vloeken we zo vaak, is het uit frustratie?

Het lijkt wel een epidemie, in onze kleine natie!

Waarom, wanneer het niet allemaal is ei en zoete koek;

Grijpen toch zovelen dan maar naar een vloek?

Waarom, waarom leeft hier onder ons niet meer —

Het gezond ontzag en eerbied, verschuldigd aan de Heer?

Waarom krijgt God toch zo vaak onverdiend de blaam?

Waarom wordt toch zo vaak misbruikt Zijn heilige naam?

God, die ons allen onze levensadem gaf…

God, die ons allen draagt, van de wieg tot in het graf…

God, die onvoorwaardelijk van ons allen houdt…

Of we nu arm zijn of rijk, mager of dik, jong of best al oud.

Ja, het doet me pijn, het is net een intrieste klucht:

De vloeken schallen zomaar luidkeels door de lucht!

Het gaat van kwaad naar erger, bijna iedereen doet mee;

Er is geen ontkomen aan, niet op straat en op TV.

Ja, we vloeken met z’n allen, en we zegenen God niet;

Dat doet Zijn Vaderhart vol liefde toch zoveel verdriet.

Het maakt daarom niet uit, of je nog jong bent of al oud —

Vloeken is godslasterlijk, vloeken is altijd fout.

Vloeken is niet mooi, we zetten de Heer immers te kijk;

Vloeken lost niks op, het brengt geen zoden aan de dijk.

Dus doe ik nu dit dringende verzoek, aan het gehele land:

Beste landgenoten, zet nu toch dat vloeken aan de kant!