Wat kan het moeilijk zijn te praten

Over dingen die je achter je wil laten

Het moet er uit , je moet er doorheen

En nee, dit kun je niet alleen

Steeds een nieuw onderwerp

het zijn er zo veel

Maar dit alles vormde één geheel

Nu al even op weg

en voelt het goed

Hoe zwaar ook,

ik besef dat dit moet

Ook merk ik dat ik steeds meer leer

Om beelden te aanschouwen

op een keer

Het is niet verdwenen

en doet nog steeds pijn

En dat mag er ook best

soms even zijn

Maar ik leer er mee omgaan

in mijn bestaan

Zodat ik met mijn leven

verder kan gaan

Verwonder me steeds

wat therapie voor mij kan doen

En daarom ga ik in gedachten

terug naar de gebeurtenissen van toen

Dingen waar ik niet over kon praten

Vinden een weg om mijn mond te verlaten

En heel voorzichtig open ik dat

grote, zware, gesloten boek

Omdat ik de innerlijke rust

in mijn hart en ziel zoek …

Als ik deze vind,

dan pas ben ik weer écht blij

Want dat kan ik oprecht zeggen

Dit leven is weer van mij ….