Het gaat niet elke dag de juiste kant op. Houdt soms geen steek,

gaat het van rechts naar links en dan weer andersom.

Ligt er maar aan welke taal ik spreek.

Dat klinkt heel erg slim, maar is vast ook ergens dom.

Zou ook kunnen dat ik eigenlijk wat steekjes laat vallen.

Een winterse wollen trui tegen de koude?

Zo’n gehaakte sjaal kan ook wel eens bevallen,

maar niet als je ze niet op een rijtje kan houden.

Er borrelen weer gedachtes in mijn hersenpan.

Van die bokkensprongen van hier naar overal…

Daar kan mijn hersenpan alles van.

Ik zoek schaapachtig wat priemen. Daar heb je al

een blad papier. Ik zet er bedachtzaam mijn zinnen op.

Opeens besef ik dat ik eigenlijk aan het typen ben

op een computer. Mijn trouwe vriend, laptop.

Zo zien we weer wat versjes verschijnen en

ik zet ze vast ook weer waar mensen kunnen lezen

wat er in mijn hoofd omgaat.

Maar laat ons duidelijk wezen:

Ik geloof dat elke dag weer wat beter gaat.